Boekrecensie Coniferen van Max Temmerman

06-11-2021

Ik wist dat er al maanden een meesterwerk in de kast lag! Met zijn cover pronkend bovenaan een stapeltje boeken die in afwachting van tijd op me wachtte om gelezen te worden.

Ook al is Max Temmerman een jazzliefhebber, moet ik toegeven dat het boek lekker wegleest met bijvoorbeeld het tweede klarinetconcerto van Oscar Navarro, Divine Smile van Estas Tonne of Canto Nascosto door Enrico Pieranunzi, Marc Johnson en Gabriele Mirabassi. Elke noot valt steeds weer op het juiste woord. Ik heb het boek in kleine stukjes gelezen. Enkele pagina's om het nadien weg te leggen. Dat ritueel heb ik herhaald en opnieuw herhaald, omdat ik daarvoor gekozen had. 'Dat doet men met boeken die geschreven zijn door Max Temmerman', moet ik gedacht hebben. Dat ik het boek steeds weglegde was een excuus om er nog lang van te kunnen snoepen. Als een chocoladetaart zonder houdbaarheidsdatum. Sta me toe het te vergelijken met een klein éénmanspatisserietje, die dan ook op zijn beurt heel wat chocolade bevat. Zo een klein boekje zoals bijvoorbeeld Na aan het hart van Toon Tellegen. Een boekje om te etaleren in de woonkamer om op gepaste momenten - soms dode momenten die ook hun waarde verdienen - bij de hand te nemen om er kleine stukjes uit te herlezen. Om er een hap uit te nemen en nadien verder te gaan met wat nog moet gebeuren.

In de woonkamer van Max is het gezellig vertoeven. Ik drink geen alcohol maar in gedachten proef ik mee van zijn Whisky's die hij me met liefde voor zijn geestelijke drank aan mij presenteert. Hij snijdt onderwerpen aan uit zijn verleden waar ouders veel te vroeg zijn heengegaan en hoe hij dan samen met zijn oudere zus onderdak kreeg bij een tante en een nonkel in hartje Brussel. Zijn zus heet Marianne en komt vaak op bezoek in passages in Max's zijn Coniferen. Ze zorgen elk op hun eigen manier voor elkaar. Marianne heeft veel nood aan zorg. Sinds het heengaan van beide ouders is er iets gebroken bij Marianne. Ze hebben elkaar om op terug te vallen, zo af en toe tijdens moeilijke momenten.

Een ervaren schrijver is het! Die Max... Die bewonder ik! Hij slaagt erin om me door het boek te sleuren - zonder pardon - om me netjes in de zetel te plaatsen, die waarschijnlijk enkel wordt bezeten door bezoekers. Zijn zinnen zijn zo verfijnt, zo vol en volmaakt dat men er met gemak verliefd op wordt. Zinnen die je stuk voor stuk wenst in te kaderen om op te hangen op de drukstbezochte of opzichtelijke plaatsen in je eigen huis.

Maar vergeef me dat ik jou waarschijnlijk in het zak heb gezet. Dat ik jou deed geloven dat ik het boek al uitgelezen heb, want dat is niet zo. De zinnen die ik hier neerschrijf vloeien zo af en toe op vellen papier, hopend dat ik ze in die mate proper genoeg schrijf dat ik ze nadien kan nalezen. Ik wil Coniferen van Max Temmerman in geen honderd jaar uitlezen, omdat het me de nodige onthaasting biedt. Door kleine stukjes en traag genoeg te lezen, waar ik overigens goed in ben, lijkt dit boek wel een dikke klepper van 500+ pagina's. Dat stelt me gerust. Want dan kan ik er nog heel lang van blijven snoepen. Na de thee ofzo... En aangezien ik er steevast van overtuigd ben dat het boek er niet slechter op zal worden en het niet aan mij is om het plot uit de doeken te doen, laat ik het niet aan mijn hart komen om dit schrijfseltje abrupt te staken om verder te lezen in dit uitstekende, poëtisch, smakelijk en beeldend boek.

Tot zo meteen Max, in jouw gezellige woonkamer!

KobeGroeten

Uitgegeven door uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts

Te koop in elke (online) boekhandel.