Recensie expo memymom - Twee mooie mensen op een rij

Twee mooie mensen op een rij

Dat overkomt me nu wel vaker. Zeggen aan mijn vrouw dat ik het nagekeken heb. Dat het zeker open is. En dan staan we daar... Voor een gesloten deur op zondagochtend... Dan draait mijn vrouw met haar ogen en ik kijk dan naar de grond.

Hasselt is niet zo ver van waar we wonen. Daarom waren we die ochtend eerst naar Gent gereden om dan terug te rijden naar de expo in Hasselt. Op die manier hadden we veel meer moeite gedaan om de expositie te gaan bezichtigen die al enige tijd op mijn verlanglijstje stond. Exposities waar je iets voor over hebt smaken vaak lekkerder dan exposities dicht bij huis, denk ik vaak.

Vriendelijke mannen werken wel vaker in CC's. De man aan de balie van CC Hasselt (CCHA) opende de deur van de expositieruimte waar expo 'memymom' van Lisa De Boeck & Marilène Coolens zijn laatste maand ingaat. Hij deed het licht aan, zette de video aan en heette
ons welkom. Niet bij hem maar bij Lisa en haar mama Marilène.

Het voelde aan alsof mijn vrouw, dochter en ikzelf bij de dames op de koffie waren uitgenodigd. Er was geen koffie, maar ik rook ze wel. We waren er die zondagochtend niet enkel op de koffie om in fotoalbums te kijken. Het was meer dan dat. Want naast koffie proefden we zand en stonden we evengoed naast de bergen, langs de weg of in de tuin die het decor van de foto's waren. We hebben een mooie reis gemaakt. Een reis in volle verhalende juweeltjes van foto's die je konden opzuigen of foto's die soms spiegels leken. De setting van elke foto had uren in beslag genomen. Dat kon je zien. Elk detail klopte en raakte daarmee ook lichtjes de perfectie aan. Ik denk dat mama en dochter amper gediscussieerd hadden over hoe de foto's er moesten uitzien. Het leek of elke foto in stilte was ontstaan. Dat de vrouwen meer naar omvang keken dan naar de omgang met elkaar. Ze hebben dezelfde ogen. Niet letterlijk want het is eerder de neus die Lisa weg heeft van haar mama. Maar wat je in hun werk ziet komt zowel uit Marilène als uit Lisa haar ogen. Een soort van samengesmolten ogen die waren geworden wat ze elk op zich wensten te zijn. Ik zag een moeder en dochter die het met elkaar eens waren. In de video kreeg ik soms het gevoel dat ze elkaar pas
leerden kennen. Alsof ze elkaar voor het eerst zagen. Alsof ze aftoetstend maar in volle vertrouwen vragen stelden aan elkaar vanop een bepaalde afstand. De video leek daarom soms haaks te staan met hun werk. Of was het magie wat ik voelde? Doch las je het luik 'vertrouwen' in zowel de video als in de foto's. Dat pakte me niet maar dat nam me. Dat nam me bij de hand en nam me mee. Dat leidde me. Dat leidde me naar wat is en niet hoeft te zijn. Dat toonde me dat men in alle eenvoud mag denken en beleven wat men zelf wil in het bijzijn van eigen afkomst. Vertrouwen is de basis van zelfvertrouwen.

Normaal roep ik mijn dochter van twee jaar oud 'ssst' na als we een expositie bezoeken maar door de huiselijkheid én om wat ik er las uit de foto's liet ik ze begaan. Ze liep op eigen tempo in het rond en sprak in haar eigen taal en met haar eigen intonatie met enkele foto's. En dat is wat ik bedoel. Dat we als mens zo verschrikkelijk de neiging hebben om ons aan elkaar te meten. Zelfs tegenover de mensen die het dichtst bij ons staan. Ik schreef er zelfs een stuk over in mijn volgende boek. Laten we niet 'doen en laten wat we willen', maar laten we zijn wie we het allerliefst willen zijn. Spreek vanuit jouw eigen taal. Het feit dat ik de taal van Lisa en haar mama zo mooi klonken vond, wil zeggen dat ook jouw taal zoeter smaakt dan het allerlekkerst. Als het maar vanuit jezelf komt.

Eigenlijk is de expositie 'memymom' een rondgang in een sprookje. Een sprookje van een welgezind gezinnetje die doen en laten wat ze zelf willen in een leven omgeven van perfectie.

Ik kijk even voor me uit en glimlach. Ik denk terug aan de expositie en ben blij en gelukkig met twee nieuwe vriendinnen in mijn leven. Lisa en Marilène heten ze. Hun werk bracht ze dicht bij mij. Daarom ben ik zo gelukkig dat mijn leven het mooiste sprookje is.

Bedankt Lisa en Marilène! De koffie liet ik koud worden omdat ik te druk bezig was met rond me heen kijken naar pracht en kunde. Wat ik zag leken de koekjes bij de koffie. We beleefden samen een prachtige tijd ginds te CCHA. Mocht ik met sterren kunnen gooien dan deed ik dat. Dan gooide ik er speciaal voor jullie vijf in de lucht.

Graag tot een volgende keer!

KobeGroeten

Expositie 'memymom' van Lisa De Boeck & Marilène Coolens nog tot 23 NOV 2019 in het CCHA! Het zou merkwaardig zijn als jullie niet op bezoek gaan.

PS.: Zondag pas open vanaf 13u!

www.ccha.be