Recensie nieuw album Puwawau van Chantal Acda – Moet jij niet werken!?

'Moet jij niet werken!?', roept mijn collega me vragend toe.

Ik zet de muziek wat stiller en terwijl ik hem goed genoeg verstond, vraag ik wat hij me vroeg.

Ik werk nooit als ik schrijf. Ik schrijf als ik voel. En voelen doen we constant dus schrijven is een constante.

Puwawau! Ja, Puwawau. De titel van het nieuwe album van Chantal Acda doet me denken aan een ver zuid Amerikaans land. De foto van het album is mooi. Rustig. Een weerspiegeling van een sparrenbos door een drukke zee die oogt als de lucht.

Als ik 'Puwawau' op Google intik om de betekenis van het woord te achterhalen, val ik op tal van advertenties in verband met Chantal Acda haar nieuwe album. Over waar ze die allemaal gaat voorstellen aan het grote publiek. Een betekenis kan ik niet terugvinden. Maar dat deert me niet omdat haar muziek troostend werkt.

Ik nam mijn collega bij de arm en plaatste hem naast me op een stoel. Dan ben ik samen voor ons koffie gaan halen. Voor hem met een wolkje melk. Voor mij zwart. Hij een speculaasje. Ik een chocolaatje. Mijn collega luistert normaal naar een ander genre dan mij. Daarom was het merkwaardig dat ook hij genoot van Chantal Acda haar muziek.

De muziek lijkt vanzelf te gaan. Soms druk. Soms zacht. Broos. Zoet zoals dat chocolaatje. De instrumenten spelen door elkaar en verschillen soms van mening. Maar als je goed luistert, voel je hoe de klanken van de instrumenten samen walsen. Chantal is de baas. Dat voel je. Als zij zingt klinken de instrumenten stiller. Zorgzamer. Ze klinkt als een tulp. Bescheiden maar met volle kracht zingt ze juist dát wat ze wil zeggen. De drummer van het gezelschap is het etiket van het product 'Chantal Acda'. Je zult het begrijpen als je ernaar luistert. Ik moet ook niet alles gaan uitleggen, niet waar?!

Ik hou ervan als artiesten beroep doen op achtergrondzangers. Ze heeft er de besten uitgekozen. Ze klinken heel vertrouwd voor Chantal. Volgens mij zijn het vrienden.

Op het nummer Tuhinga schuift mijn collega wat dichterbij en fluistert me in het oor: 'Bij dit nummer is het precies kerstavond. Samen met het gezin in de zetel en de geur van lekker eten dat vanuit de keuken in de woonkamer vloeit... Voel je het ook?'. Ik moet erom lachen en na afloop van het nummer zet ik het nog eens op. En op minuut zeven knik ik van ja. 'Je hebt gelijk!', fluister ik. Het feit dat ik mijn collega beaam doet hem deugd. Hij leunt achterover in zijn bureaustoel, kruist de armen, glimlacht en luistert samen met mij verder naar wat nog komt.

Vele nummers uit haar album doen me beseffen dat we als mens eigenlijk meer tijd hebben dan we denken. Want ik die altijd bezig ben neem nu de tijd. Nu op dit eigenste moment neem ik de tijd om te luisteren naar dit album. Het toont aan dat men moet onthaasten als schoonheid je omarmt.

De koffie is koud maar wij zijn warm. Het speculaasje is voor de helft afgebeten. Mijn chocolaatje is helemaal op. De warmte van de muziek loodst ons naar de middag.

Ik schaam me bijna dat ik haar album gratis heb gedownload op Spotify maar ik beloof mezelf en Chantal plechtig dat ik na het schrijven van deze recensie op het internet een ticket koop voor één van haar concerten. Ik zal nog meer zeggen! Ik koop er twee. Voor mij én voor de man die naast me zit die al lang niet meer op een collega lijkt.

Chantal Acda maakt niet enkel hemelse muziek maar brengt ook mensen samen die in dagelijkse omstandigheden elkaar nooit zouden begrepen hebben. Een cohesiemoment van negenendertig minuten en vijfentwintig seconden.

Bedankt Chantal Acda voor dit prachtig album Puwawau.

Bedankt voor de tijd die deugd deed en bedankt voor een nieuwe vriend.

KobeGroeten

Nieuw album Puwawau van Chantal Acda

www.chantalacda.com