Recensie Stef Bos - Stef heeft het weer gebost!

Stef heeft het weer gebost!

Els is haar naam. Een vrouw met al vijf volwassen kinderen en al 26 jaar een abonnement op de Ekerse Theaterzaal. Het is de vrouw waar ik naast mocht zitten voor een dikke twee uur en een half voor de uitverkochte voorstelling van Stef Bos in diezelfde zaal waar Els haar abonnement heeft.

Ik was nooit eerder in de Ekerse Theaterzaal geweest. Charmant! Dat is het woord waar ik de Ekerse Theaterzaal mee doop. Ik kwam binnen in een oude parochiezaal met lange tafels, een bar en een vestiaire. Lekker warm en knus! Zalen met verhalen zijn vaak knus. De tafels zaten goed vol met een zeer gevarieerd publiek. Van jong tot oud, modern en al wat klassieker. Een mix van mooie mensen!

Als kind kende ik al de nummers van Stef Bos uit het hoofd. Ik schuimde heel wat van zijn concerten af. Waar hij ook speelde! Op 18 februari heb ik vaak voorstellingen van Stef Bos bijgewoond. Een waardevolle traditie, op de dag na mijn verjaardag.

Een piano, een klein tafeltje waar een flesje water opstond en een boek op lag. Meer was het niet! Het behoorde tot de setting van zijn Solotournee Ruimte. Ekere was één van zijn laatste stops.

Het was een voorstelling. Een concert was het al wat minder maar een optreden was het logischerwijs zeker en vast. 'Op treden'... Dat is wat hij deed! Hij trad niet enkel op het podium want als je goed keek kon je ook zien hoe zijn lichaamstaal oversteeg. Zonder scrupules toonde hij open en bloot wie hij al die jaren was gebleven. Hij toonde met trots hoe klein hij was gebleven en hoe goed hij daar in was. Hoe kleiner je bent, hoe groter de ruimte. De eerste zin van het nummer Ruimte die op zijn gloednieuwe cd Tijd staat. Een cd vol nieuwe liederen waar hij toont dat hij het nog steeds kan. Dat hij nog steeds tijdloos sterk kan zijn in al zijn eenvoud. Mensen die nooit warm liepen van Stef Bos zouden het nieuwe album een kans moeten geven. Ikzelf ben Stef Bos enkele jaren uit het oog verloren. Niet onbewust maar omdat ik voelde dat we niet meer dezelfde taal spraken. Hij had het over zaken die ik in die periode minder belangrijk vond. Maar met zijn nieuwste cd heeft hij me terug helemaal mee. Hij raakte me diep en sijpelde in heel wat lichaamscellen die zich al lang niet meer hadden geopend. Hij bracht me tot rust. Lichamelijk maar ook geestelijk. Rust is iets wat ik als auteur nodig heb om zinnen compacter te maken. En aangezien ik momenteel mijn volgende boek afwerk heb ik dat broodnodig.

Ondanks dat Stef Bos net een nieuwe cd uitbracht was de tournee geen cd-voorstelling. Met deze reeks optredens nam Stef Bos de vrijheid om ruimte te creëren voor vrienden. Hij en het publiek! Een moment voor dialoog met zijn publiek. Het was mooi hoe ook Els luidop anticipeerde op datgene wat Stef Bos vertelde. In het begin werd er weinig gezongen.

Naarmate de voorstelling vorderde begreep ik waarom Stef Bos had gekozen voor een zaal als de Ekerse Theaterzaal. Het was een onderdeel van zijn plan. Het klopte met wat hij bracht. Hij slaagde erin om de zaal om te toveren in een woonkamer. Intiem, eenvoud, diepgang, contact en ruimte... In een grote zaal had hij nooit kunnen doen wat hij ginds in Ekere deed. Het was een gezellig onderonsje waar er tijd werd gemaakt voor zowaar alle emoties. Hij liet alles aan het moment over. Af en toe liet hij de lichten in de zaal ontsteken om in gesprek te gaan met enkele mensen in de zaal.

Als eerste nummer bracht hij het prachtige stuk Zanger zonder meer, van Robert Charlebois die Raymond van het Groenewoud vertaalde voor Johan Verminnen. Afsluiten deed hij met Laat me van Ramses Shaffy. Een nummer die eigenlijk alles omvatte wat hij tijdens de voorstelling wilde
vertellen. Voor de rest zong hij zijn eigen nummers. Nieuw en oud. Oude nummers bracht hij hedendaags. Hij vertelde dat mensen zich vaak ergeren aan het feit dat hij zijn nummers altijd op een andere manier brengt. Dat hij zijn nummers altijd wel een beetje 'verneukeld', zoals Wim Helsen het zo mooi kan zeggen. Daarop antwoordt Stef Bos dat hij de dag van vandaag ook niet meer dezelfde persoon is als toen in de periode dat hij het nummer schreef. Daarom past hij zijn oude nummers aan, zet hij stukken bij of laat hij stukken weg. Dat maakt dat hij zijn oude nummers nog steeds met evenveel overgave kan brengen. In zijn oud werk voelt hij nu pas de gelaagdheid. Hij begrijpt nu delen uit oude teksten beter als toen hij ze schreef. Ik deel dit omdat dit niet onbelangrijk is. Het toont aan dat we onze rugzakjes des leven vaker moeten opendoen om eruit te snoepen. Het verleden als snoepjes. Hoe pijnlijk het verleden misschien ook wel was. Iets wat lang bestaat, rijpt!

Ik hou van het woord 'broos' en wilde het absoluut toepassen in deze recensie maar ik zal het hierbij moeten laten. Want niets klonk/was broos. Alles klonk stevig, dik gelakt met levensvet. Alles wat hij wilde vertellen bracht hij als een open en vrij mens.

Ik was voldaan! De lange rit die ik voor de voorstelling had afgelegd moest ik nu nog eens overdoen. Ik rijd niet graag. Maar voldaan naast een hoogzwangere vrouw in bed mogen kruipen is maar al te heerlijk.

Ik kroop muisstil in ons bed, kroop tegen mijn vrouw aan, legde mijn hand op haar buik en sloot mijn ogen. Het was stil. Mijn vrouw was al in een diep slaap beland, de baby in de buik was wakker. Ze danste in het rond. Ze danste in haar ruimte alsof ze klaar was om geboren te worden. Ze is meer dan welkom! Onze ruimte delen we maar al te graag. We zullen ons samenhouden en snoepen uit elkaars rugzakken of rugzakjes.

En zoals Stef Bos het ooit van een kind hoorde, fluisterde ik onze dansende baby toe: "Ik kan niet slapen, want de wereld is zo mooi!".
Nadien sloot ik mijn ogen en reisden we door de nacht...

Bedankt Stef Bos! Bedankt voor een hoop prachtige herinneringen vanuit mijn kindertijd en jeugd waar jij me als geen ander kon troosten.

KobeGroeten

Stef Bos gaat in het late voorjaar weer op tournee. Maar dan met de band. Boek je tickets tip ik jou en beluister zijn nieuwste cd Tijd.

www.stefbos.nl

FOTO: (C) Liesbeth van den Bos